Gülsen

Namı Skarletti adı Tamer Biçerdi 
Her zaman değilde bazen içerdi 
Herkesi beğenmez adam seçerdi
Hayatı da takmazdı gülüp geçerdi 

Lakin çok sevmişti Gülsen diye bir kızı 
Gözleri andırırdı gökte parlak yıldızı 
Kader ağını örüp yazılınca bir yazı 
Yürekleri kapladı aşk denilen bir sızı 

Tamer pizzamatikte Gülsense mekte 
Karşılaşırlardı her gün yemekte 
Tabi geç kalmadı kalpler sevmekte 
Akşamları evede giderlerdi birlikte 

Trene binerlerdi gidip Feneryolundan
Beni de götürürlerdi zorla tutup kolumdan 
Aslında haberi yok kimsenin varlığımdan
Şarkı da söylemesem Ferdi ile Orhandan

Bir günleri tutmuyor ne yazık ki bir günü 
Allah eksik etmesin başımızdan Nilgünü
Hani o da almasa Skarletin gönlünü 
Skarlet vazgeçecek çözecek bu düğümü 

Skarlet çok seviyor ama kız belli değil 
Nazında bu kadarı cekilir gibi değil 
Şu Gülsenin yaptığı bir değil iki değil 
Hani bunun üstüne ne söylesem laf değil 

Sonunda ayrıldılar artık her ne olduysa 
Elden bir şey gelmiyor aşk çiçeği solduysa 
Gülsen eğer gerçekten başkasını bulduysa 
Mutluluklar dileriz ne diyelim mutluysa 

Bu şiirin sonunda sana bir çift sözüm var 
Gerçekleri görürüm bak benim de gözüm var
Bir kız için kahıra ölüme ne lüzum var
Unutma ki Skarlet her işe bir çözüm var

Biz üç kişiydik Osman Skarlet ve ben
Aramızı bozamaz olsa yüz tane Gülsen